شهرهای شناور گذشته و آینده
تهدید تغییرات آب و هوایی در برابر ما قرار دارد
افزایش سطح دریا باعث نگرانی بیش از 410 میلیون نفر در خطر از دست دادن معیشت است. شهرهای ساحلی با ساختمان‌های مرتفع و جاده‌های پر ترافیک خفه شده‌اند و زمین را به اندازه کافی مصرف نمی‌کنند. با ترکیب این مشکلات، معماران در سراسر جهان پاسخ بالقوه شهرهای شناور را پیشنهاد کرده اند. به نظر می رسد آینده زندگی بر روی آب، تغییری اساسی از نحوه زندگی، کار و بازی مردم است. پیشینه‌های بومی خلاف این را ثابت می‌کنند، و الهام‌بخش آنچه شهرهای ما می‌توانند به آن تبدیل شوند، ارائه می‌دهند. در حالی که رهبران جهان در مورد مسیرهای اقدام برای مقابله با تغییرات آب و هوایی در اجلاس آب و هوای COP27 در مصر بحث می کنند، ArchDaily به مفهوم سکونتگاه های رادیکال مبتنی بر آب می پردازد.
طبق روایت تمدن استاندارد، اولین سکونتگاه های انسانی در مجاورت آب رودخانه ها، دریاچه ها، تالاب ها و دریاها شکوفا شد. عشایر به آب برای آشامیدن و شکار و جوامع کشاورزی برای کشاورزی نیز نیاز داشتند. زمین همچنین در جایی که به راحتی توسط یک منبع آب تغذیه می شد، حاصلخیزترین بود. در نتیجه، انسان ها خود را در تقاطع خشکی و دریا مستقر کردند و سکونتگاه های خود را در هر دو جهت ساختند و رشد دادند. کامپونگ آیر در برونئی، ماکوکو در لاگوس، گانوی در بنین، و مرداب‌های بین‌النهرین نگاهی به سبک زندگی در میان آب می‌دهند. آنها نقطه شروعی را برای تصور اینکه چگونه زندگی ما توسط سکونتگاه های جدید فراساحلی شکل می گیرد فراهم می کنند.
ایده معاصرتری از شهرهای دریایی در دهه 1960 با شهر تریتون باکمینستر فولر و طرح خلیج توکیو کنزو تانگه ظهور کرد. این پروژه‌های آرمان‌شهری بر اساس ایده‌های موجود در معماری آب توسعه یافتند که امکانات مدرن، شبکه‌های تحرک پیشرفته را پیشنهاد می‌کردند و علاوه بر آن رشد را سفارش می‌دادند. معماری بومی مبتنی بر آب معمولاً شامل تکتونیک هایی مانند خانه های پایه و اخیراً چارچوب های شناور ساخته شده از عناصر پلاستیکی توخالی است. سازه‌های ایده‌آلیستی ارائه‌شده در دوران مدرنیسم، سازه‌های شناور ساخته شده از فولاد را به نمایش گذاشتند و روش‌های جدیدی را برای حفظ ساختمان‌ها بررسی کردند.
با پیشرفت تکنولوژی، نوآوری به وجود می آید
در قرن بیست و یکم، معماران و مردم شروع به جدی‌تر گرفتن ایده شهرهای آبی کرده‌اند. معروف‌ترین طرح در حال حاضر، نشاسته‌شناس Bjarke Ingles Oceanix City است که با مشارکت UN Habitat و شرکت فناوری آبی OCEANIX توسعه یافته است. چشم انداز اولین نمونه اولیه شهر پایدار جهان بر روی آب در بوسان، کره جنوبی، یک شهر دریایی مهم در منطقه واقع خواهد شد. این جزیره مانند مستعمره به وسیله سنگ های زیستی که صخره های مرجانی مصنوعی را در خود جای داده است به کف دریا لنگر می اندازد. غذا در مزارع شناور و از طریق آبزی پروری کشت می شود و آب آشامیدنی از آب شیرین شده دریا به دست می آید. Oceanix در مراحل اولیه مفهومی خود نوید بالقوه می دهد.
مفاهیم فناوری پیشرفته مشابه در Lilypad Vincent Callebaut، مؤسسه Seasteading، و Sub Biosphere 2 از Phil Paulley به نمایش گذاشته شده است. پیش از این دیدگاه‌ها، توسعه‌های مسکونی شناور در آمستردام پیشرفته هستند. با توجه به آگاهی زیست محیطی هلند، پروژه ای با عنوان Waterbuurt با موفقیت با تهدید قریب الوقوع افزایش سطح دریا در این کشور کم ارتفاع مقابله می کند. در لاگوس، یک شهر ساحلی جدید از طریق احیای زمین در حال توسعه است، مشابه پروژه‌های ساحلی امارات.
در حالی که آسیب های زیست محیطی قابل مشاهده نیاز به گفتگو در مورد شهرهای شناور دارد، شک و تردید همچنان وجود دارد. سوالات در مورد امکان سنجی، هزینه و تخصص در ساخت زیرساخت های فراساحلی، ذینفعان را مورد توجه قرار می دهد. ایده های سیاسی پیرامون صلاحیت قضایی و مالکیت نیازمند بازنگری است. این پروژه های گران قیمت ممکن است فقط برای بخش های خاصی از جامعه قابل دسترسی و مقرون به صرفه باشند. محیط بانان همچنین به شدت از پروژه های احیای زمین به دلیل اختلال در اکوسیستم اقیانوس ها و خطر سیل انتقاد کرده اند.
آینده زندگی شهری ممکن است از گذشته کمتر شناخته شده آن تقلید کند. در زمان عدم قطعیت، مطالعات موردی معماری سنتی و سیستم های فرهنگ های بومی می تواند فرصت های یادگیری را فراهم کند. جوامع آبی خاکی منابع خود را به اشتراک گذاشتند و مفاهیم مالکیت عمدتاً وجود نداشت. آب به عنوان یک چیز مشترک و اکوسیستم به عنوان بخشی از خود تلقی می شد. سکونتگاه‌ها برای همزیستی با الگوهای تثبیت شده طبیعت ساخته شده‌اند و به همان اندازه که از محیط استخراج می‌شوند کمک می‌کنند. سازه های نیمه دائمی از آنجایی که به زمین لنگر نمی زنند، بر اساس نیاز جامعه به طور ارگانیک رشد کرده و منقبض شدند.
به گفته موسسه اقتصاد و صلح، بیش از 1 میلیارد نفر تا سال 2050 در مناطقی با زیرساخت های ناکافی برای مقاومت در برابر افزایش سطح دریا مستقر خواهند شد. با این سرعت، جابجایی پناهجویان آب و هوایی به بیش از 9000 شهر Oceanix نیاز دارد. شهرهای شناور راه حل واحدی برای افزایش سطح آب دریاها و تغییرات آب و هوایی نیستند، اما ممکن است گامی موثر به سمت اصلاح باشند. این تغییر مستلزم ارزیابی مجدد الگوهای زندگی، ساختارهای قانونی و اکوسیستم های ساخته شده توسط انسان است. مرز جدیدی از سبک زندگی آبزیان امیدوار کننده به نظر می رسد.
برای آموزش طراحی داخلی، دکوراسیون و معماری با هدف ورود به بازار کار و دریافت مدرک بین المللی معتبر می توانید از هر کجای ایران و جهان میتوانید در کلاس های آنلاین بدون محدودیت زمان و مکان، از سطح مبتدی تا حرفه ای در آکادمی بین المللی کیوسکدیا زیر نظر بهترین اساتید داخلی و خارجی آموزش ببینید.
کیوسکدیا تنها برگزارکننده رسمی دوره های تیف استرالیا در ایران با هدف ورود به بازار کار ایران و خارج ایران و ارائه سرتیفیکیت بین المللی از تیف استرالیا می باشد. در رشته های: معماری، طراحی داخلی، دکوراسیون، بازسازی، نورپردازی، طراحی نما، طراحی فضای سبز، آموزش نرم افزارهای معماری و طراحی، شرکت در مسابقات بین المللی، بستن قرارداد و گرفتن پروژه در ایران و خارج از ایران (بین الملل)
برای آموزش و دریافت مدرک بین المللی روی لینک زیر کلیک کنید:
شماره تماس برای ثبت نام دوره و اطلاعات بیشتر:
Archdaily برگرفته شده از وبسایت
