مسکن کم‌هزینه در هند: رویکرد چندجانبه
مسکن کم‌هزینه در هند: رویکرد چندجانبه
در کشوری که با کمبود شدید مسکن برای ضعیف‌ترین بخش‌های خود دست و پنجه نرم می‌کند، مفهوم «مسکن کم‌هزینه» به‌طور شگفت‌انگیزی از آگاهی عمومی و گفتمان سیاست‌گذاری محو شده است. بحرانی که میلیون ها نفر از فقیرترین کشور را تحت تاثیر قرار داده است، نیاز به مسکن مقرون به صرفه حتی با پیشی گرفتن جمعیت هند از چین و تبدیل شدن به پرجمعیت ترین کشور، شدیدتر شده است. در صورت عدم رسیدگی، بحران مسکن ممکن است منجر به بی خانمانی انبوه و شرایط زندگی نامناسب برای شهروندان شود.
بزرگی نگران کننده بحران مسکن مقرون به صرفه از داده های دولت مشهود است. در سال 2018، وزارت مسکن و شهرسازی کمبود مسکن شهری را 29 میلیون واحد برآورد کرد. دولت بدون شک طرح‌های مسکن مقرون به صرفه مانند Pradhan Mantri Awas Yojana (PMAY) را که در سال 2015 راه‌اندازی شد برای تشویق مشارکت خصوصی انجام داده است. با این حال، پیشرفت با تاخیر انجام شده است و تنها 3.67 میلیون واحد از 20 میلیون واحد شهری هدف تا آگوست 2020 تحت PMAY تکمیل شده است.
کارشناسان بحران مسکن را ناشی از عقب ماندگی ساخت و ساز مسکن ارزان قیمت، کوچک شدن زمین‌ها، اولویت دادن به مسکن برای طبقات برخوردار نسبت به محرومان، و تخریب گسترده‌ای که افراد فقیر را آواره کرده است، می‌دانند. علیرغم تخصیص بودجه قابل توجه - دولت می گوید در پنج سال گذشته تحت PMAY 29 میلیارد دلار با ایالت ها برای مسکن روستایی و شهری هزینه کرده است - پیشرفت با تاخیر انجام شده است. سیاست های دولت با نیت خوب در بهبود کیفیت مسکن و ارائه سرپناه در مقیاس مورد نیاز کوتاهی کرده است. با توجه به هزینه بالای زمین و مصالح ساختمانی در هند، ساخت خانه های کم هزینه برای افراد کم درآمد از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست، بنابراین، طبقه کم درآمد نمی توانند خانه را بخرند مگر اینکه هزینه ها پرداخت شود.
نقص اساسی در پارادایم «مسکن مقرون به صرفه» برای فقیرترین بخش‌ها، پیش‌فرض بازارمحور آن است که نمی‌تواند واقعیت‌های اقتصادی سختی را که با آن مواجه هستند، توضیح دهد. هنگامی که برای خانوارهای زیر خط فقر اعمال می شود، معیارهای استطاعت متعارف مانند اقساط ماهانه معادل بیش از 30 درصد درآمد به سادگی قابل اجرا نیستند. فقرا سهم بیشتری از درآمد خود را صرف نیازهای اولیه مانند غذا می کنند و درآمد کمی برای هر نوع اقساط مسکن باقی می گذارد. این امر کل ساخت مسکن «مقرون به صرفه» را برای این جمعیت غیرقابل دوام و از نظر اقتصادی دست نیافتنی می کند. علاوه بر این، مقامات به جای ارائه راه حل های نوآورانه و متناسب با نیازهای متنوع افرادی که بودجه مسکن ناچیز دارند، رویکردی یکسان برای همه اتخاذ کرده اند.
مفهوم مسکن مقرون به صرفه در واژگان توسعه‌گرای املاک و مستغلات متمرکز بر به حداکثر رساندن بازده درگیر شده است. با این حال، این در گسترش گفتگو به بخش خصوصی موفق بوده است. توسعه‌دهندگان املاک و مستغلات به‌طور غیرقابل انکار موجودی مسکن موجود هند را تسریع کرده‌اند و باید برای مشارکت در راه‌حل‌های کم‌هزینه متناسب با بازار محور کردن آن، تشویق شوند. در نهایت، فراتر رفتن از محدودیت‌های گذشته، مستلزم آن است که مسکن به‌عنوان یک حقوق اساسی بشری به جای تحت سلطه‌ی نیروهای بازار قرار گیرد. معمار جی شانکار نارایان در مقاله خود به نام «مورد فراموش شده مسکن ارزان قیمت» می‌گوید: «در کشوری که میلیون‌ها سرپناه محروم است، انتظار دارید مسکن کم‌هزینه، نه تنها در دولت، بلکه در میان طبقه‌های تجاری نیز یک شعار باشد».
چیزی که زمانی یک حوزه فعال نوآوری توسط افرادی مانند لوری بیکر بود، توسط معماران امروزی تا حد زیادی رها شده است. گفتمان و بحث در مورد مسکن ارزان قیمت دیگر رایج نیست و منعکس کننده این است که چگونه عمل در خود هند معاصر از رادار خارج می شود. نارایان می‌گوید: «بسیاری از رسانه‌های معماری به پروژه‌های گران‌قیمت فتوژنیک وسواس دارند در حالی که نیاز به مسکن عادلانه و مقرون به صرفه را نادیده می‌گیرند». احیای گفتگو پیرامون طراحی و ساخت مسکن کم هزینه در جامعه معماری در قرن بیست و یکم ضروری است.
مسکن کم هزینه باید به طور فعال به عنوان یک اولویت کلیدی توسط جامعه معماری به طور کلی از طریق انجمن های اختصاصی، کنوانسیون ها، ابتکارات تحقیقاتی و تلاش های حمایتی مورد حمایت قرار گیرد. فقدان مقوله مسکن ارزان قیمت حتی در جوایز معتبر معماری بسیار مورد نیاز است. معماران به جای واگذاری کامل این فضا به توسعه دهندگان خصوصی، باید با مقامات در تدوین سیاست همکاری کنند.
منابع حاکی از افزایش 15 درصدی بالقوه تخصیص بودجه دولت برای مسکن ارزان قیمت به 12 میلیارد دلار برای سال 2024-25 در بحبوحه برنامه هایی برای افزایش حمایت یارانه بهره در وام های ارزان قیمت مسکن هستند. در حالی که یک کاتالیزور در سطح سیاست ارائه می کند، دولت به تنهایی نمی تواند این بحران سیستمی را حل کند. این امر مستلزم یک تغییر اجتماعی گسترده‌تر در نگرش است - از برادری معماری به شرکت‌ها، دانشگاهیان و جامعه مدنی. تنها در این صورت است که مسکن ارزان‌قیمت می‌تواند به عنوان یک اولویت ملی که مناسب نقش آن به‌عنوان یک ضرورت اساسی انسانی برای میلیون‌ها نفر از محرومان عظیم هند است، در کانون توجه قرار گیرد
کیوسکدیا تنها برگزارکننده رسمی دوره های تیف استرالیا TAFE و PDA کانادا در ایران با هدف ورود به بازار کار ایران و خارج ایران و ارائه سرتیفیکیت بین المللی از کانادا و استرالیا می باشد. در این دوره های پروژه محور از صفر تا صد و بدون پیش نیاز و کاملا بر اساس بازار کار آموزش می بینید و در طول دوره یک پروژه طراحی داخلی را زیر نظر اساتید بین المللی طراحی میکنید.
دوره های آنلاین آکادمی بین المللی کیوسکدیا شامل:
دوره طراحی داخلی ، دوره دکوراسیون داخلی و دوره دکوراتوری ، دوره بازسازی ، دوره نورپردازی ، دوره طراحی نما ، دوره طراحی فضای سبز ، دوره نرم افزارهای معماری و طراحی ، دوره شرکت در مسابقات بین المللی
برای دریافت اطلاعات بیشتر و ثبت نام در دوره آنلاین طراحی داخلی و آموزش آنلاین طراحی داخلی و دریافت گواهینامه بین المللی طراحی داخلی بر روی لینک زیر کلیک کنید:
پیج اینستاگرام آکادمی بین المللی کیوسکدیا :
شماره تماس برای ثبت نام و اطلاعات بیشتر:
برگرفته شده از وبسایت Archdaily
