معماری در جنوب آسیا: انتقال در حمایت، دست اندرکاران و ادراک عمومی
معماری در جنوب آسیا: انتقال در حمایت، دست اندرکاران و ادراک عمومی
جنوب آسیا دستخوش دگرگونی های قابل توجهی در عرصه های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و سایر حوزه های مختلف شده است. بازتاب این الگوهای تغییر اجتماعی، شیوه های معماری در سراسر این منطقه است. دولت-ملت های مدرن آسیای جنوبی – افغانستان، بنگلادش، بوتان، هند، مالدیو، نپال، پاکستان و سریلانکا – دارای تاریخ های مشابه و آینده ای هستند که با توسعه سریع اقتصادی و شهرنشینی مشخص می شود. با این حال، هر منطقه تفاوت های ظریف مشخصی را در مورد وضعیت فعلی و بالقوه پراکسیس معماری نشان می دهد، که از زمینه های اجتماعی-فرهنگی و جو سیاسی نوظهور آن ها مطلع است.
تاریخ معماری منطقه جنوب آسیا معمولاً توسط پزشکان به دو دوره متمایز تقسیم می شود - دوره قبل از استقلال و دوره پس از استقلال. این شکل از گفتمان به دلیل تمایزات آشکاری که بین این دو دوره مشاهده می شود، همچنان رایج است. قبل از استقلال، آسیای جنوبی شاهد یک چشم انداز معماری بود که بر اساس اصول بومی و درک منطقه ای از زمینه هدایت می شد. در مقابل، دوران پس از استقلال با دیدگاهی نوآورانه، با این حال با حفظ فرهنگی قوی مشخص می شود.
نویسندگان راهول مهروترا، دواشری شاه و پراناو تول از دانشکده طراحی دانشگاه هاروارد در نشریه خود با عنوان «معماری های گذار، شیوه های نوظهور در جنوب آسیا»، علایق کلیدی را که در دهه های اخیر در سراسر رویه های معماری آسیای جنوبی پدیدار شده اند، از قبیل تعامل، شناسایی کرده اند. با مکان های درگیری، واکنش به تغییرات آب و هوا، بازنگری در اشکال جدید زیرساخت ها، و موارد دیگر. تأثیرگذار بر این تقاضاهای در حال تحول، تغییر الگوهای حمایت، انواع دست اندرکاران و ادراک عمومی از رشته معماری است.
حمایت
ماهیت حمایت از معماری در جنوب آسیا دستخوش دگرگونی قابل توجهی شده است. از لحاظ تاریخی، حمایت دولتی نیروی محرکه اصلی پروژه های معماری عمومی در سراسر منطقه در دوران پس از استقلال بود. با این حال، با شروع سیاست های اقتصادی نئولیبرالی در دهه 1990 و در نتیجه عقب نشینی از نقش دولت، اشکال جدیدی از حمایت شروع به ظهور کرد.
تول می‌گوید: «در حال حاضر، دو نهاد اصلی به‌عنوان حامی معماران در جنوب آسیا عمل می‌کنند: شرکت‌های خصوصی که توسط سرمایه جهانی هدایت می‌شوند، و سازمان‌های جامعه مدنی از جمله بنیادها، سازمان‌های غیردولتی و نهادهای مذهبی. معماران برای استفاده مؤثر از حداقل منابع در حین رسیدگی به وظایف اجتماعی». مفهوم حمایت ساخته شده نیز مورد توجه قرار گرفته است، جایی که معماران شکاف‌های زیرساختی را شناسایی می‌کنند و برای اجرای راه‌حل‌های طراحی جامعه‌محور از منابع مالی از ارگان‌های مربوطه حمایت می‌کنند. این چشم انداز حمایتی در حال تحول، ساختارهای اجتماعی-اقتصادی در حال تغییر آسیای جنوبی را منعکس می کند و فرصت ها و چالش هایی را برای حرفه معماری ارائه می دهد.
تمرین‌کنندگان
پیش از استقلال، اکثر آثار معماری توسط افراد محلی با درک عمیق نیازها و زمینه های منطقه انجام می شد. با این حال، ورود تأثیرات غربی در دوران استعمار، نحوه نگاه و عمل به معماری را تغییر داد. با شروع دوره پس از استقلال، از معماران مشهور جهانی مانند لوکوربوزیه و لویی اول خان دعوت شد تا در تلاش‌های ملت‌سازی، معرفی مدرنیسم و فن‌آوری‌ها و اصول مرتبط با آن به این کشورها کمک کنند. در دهه‌های اخیر، با تأکید فزاینده بر ارتباط فرهنگی با بافت و جامعه، بازگشتی به سرپرستی محلی صورت گرفته است. در حال حاضر روش استاندارد برای معماران این است که بومی کشوری باشند که در آن کار می کنند و درک عمیقی از مناطقی که در آن کار می کنند را ایجاد کرده اند.
در پاسخ به تحولاتی که آسیای جنوبی دستخوش آن می‌شود، تحولی در شیوه‌های معماری برای انطباق با چالش‌های منحصربه‌فرد منطقه صورت گرفته است. شاه خاطرنشان می کند: «ادراک تاریخی معماران به عنوان نویسندگان و تصمیم گیرندگان تنها در حال بازتعریف است. بسیاری از شیوه‌ها اکنون به سمت ساختارهای سازمانی غیرسنتی، موقعیت‌سازان، همکاران و متخصصان به‌عنوان شرکای ارزشمند با عاملیت بیشتر در فرآیند طراحی، جذب می‌شوند. چنین چارچوب های مشترکی امکان طراحی های غنی تر و ریشه دارتر را فراهم می کند. نویسندگان در مقاله خود به تغییر شیوه های ارتباطی اشاره می کنند. شاه تاکید می‌کند: «در ابتکارات توسعه اجتماعی که معماران به‌عنوان تسهیل‌کننده عمل می‌کنند و خلاقانه از ابزارهای ارتباطی حساس به کاربران مختلف و زمینه‌های فرهنگی آنها استفاده می‌کنند، موجی وجود داشته است». معماران نیز به طور فزاینده ای برای ارائه خدمات طراحی متحد برای تکمیل کسب و کار خود منشعب می شوند
ادراک عمومی
در جنوب آسیا، مجموعه مهارت های معماران در جایی که ساختمان های عمومی نیاز به فراتر رفتن از عملکرد و ارائه تصویری از یک کشور توسعه یافته داشتند، برجسته شد. با این حال، همانطور که از دوره پسا آزادسازی مشاهده شد، معماران شروع به حذف از صنعت ساختمان کردند، که مهندسان سازه و پیمانکاران را برای اجرای کارهای ساختمانی استخدام می کردند. معماری صرفاً به ارائه «جذابیت زیبایی شناختی» به ساختمان ها تنزل یافت. در این کشورها، این حرفه در درجه اول به نخبگان یا دولت در پروژه‌های عمومی خدمت می‌کرد و باعث ایجاد ارتباط بین معماری و تجمل یا امتیاز می‌شد.
این تلقی از معماری به عنوان وسیله ای برای مصرف ثروتمندان، مانع از توانایی آن در پایین آمدن و سود بردن دیگر بخش های جامعه شده است. بازار املاک و مستغلات در کشورهای جنوب آسیا در درجه اول برای برآوردن نیازهای طبقه مرفه در حال رشد توسعه یافته است. با این حال، امروزه معماران به طور فزاینده ای نگران استفاده از توانایی های خلاقانه خود برای حل مشکلاتی هستند که مردم عادی با آن مواجه هستند. توجه فزاینده به فقدان معماری در قلمرو عمومی در موقعیت‌یابی این عمل به عنوان نیرویی برای خیر عمومی بسیار مهم است. فقدان آگاهی و قدردانی گسترده در میان عموم مردم در کشورهای جنوب آسیا در مورد مزایای ارائه شده توسط معماران حرفه ای و پذیرش راه حل های معماری با طراحی خوب وجود دارد. نویسندگان کتاب تشخیص می‌دهند که شرکت‌های جوان در انتقال ارزش خود با چالش‌هایی مواجه هستند. با این حال، افزایش آگاهی آنها نسبت به زمینه‌های محلی و نیازهای مردم به تثبیت آنها به عنوان مشارکت‌کنندگان ارزشمند در جامعه کمک می‌کند.
مدل های نوظهور تمرین
مدل‌های نوظهور عملکرد معماری در جنوب آسیا با احساس مسئولیت مجدد و درگیری عمیق با واقعیت‌های اجتماعی-اقتصادی و فرهنگی منطقه مشخص می‌شوند. شیوه‌های جوان‌تر رویکردی را اتخاذ می‌کنند که بر صرفه‌جویی، حساسیت و مناسب بودن در استفاده از مصالح و روش‌های ساخت تأکید دارد. این احساس خود تحمیلی از اقتصاد و به کارگیری معقول منابع نشان دهنده یک ویژگی قابل توجه در میان نسل جدید شیوه های سرپرستی شده است.
تلاش فعالی برای تعامل و رسیدگی به نابرابری های اجتماعی-اقتصادی عمیق موجود در منطقه وجود دارد. انتظارات از معماران برای مسئولیت پذیری اجتماعی چند برابر شده است، و متخصصان جوان تر به طور فعال به این مسائل می پردازند و با حساسیت و همدلی پاسخ می دهند. این امر در تعامل آنها با مکان‌های درگیری، جوامع دورافتاده و چارچوب‌هایی برای مسکن مقرون به صرفه مشهود است. علاوه بر این، بازاندیشی از نهادها و کاوش در اشکال جدید زیرساخت ها و فضای عمومی در شهرها وجود دارد که منعکس کننده رویکردی کل نگر برای پرداختن به چالش های پیچیده شهرنشینی سریع و تغییرات جمعیتی است.
تعدد عوامل فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و فناوری در جنوب آسیا به سنت‌ها و گذارهای جدید در عملکرد معماری دامن می‌زند. معماران این تعدد را به عنوان یک کاتالیزور برای تغییر می شناسند و آن را به عنوان فرصتی برای ایجاد معماری که نه تنها با بافت در حال تحول سازگار می شود، بلکه به دگرگونی اجتماعی مثبت نیز کمک می کند، پذیرفته اند. معماران در جنوب آسیا با پرداختن به مسائل نابرابری، فقر، نابرابری اقتصادی و شرایط اضطراری آب و هوایی از طریق کار خود، نقش مهمی در تسهیل این انتقال و پاسخگویی به چالش‌های متنوع پیش روی منطقه ایفا می‌کنند.
جنوب آسیا به عنوان مخزن حافظه جمعی عمل می کند که در آن هر جامعه و لایه فرهنگی با پشتکار هویت منحصر به فرد خود را در طول هزاره ها حفظ کرده است - معماری های گذار، اقدامات اضطراری در جنوب آسیا
"معماری های گذار، شیوه های نوظهور در جنوب آسیا" یک نشریه مهم است که برای بیان عاملیت معماری در جریان جنبش های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی گذرا تنظیم شده است. این نشریه به بررسی روندهای نوظهور در شیوه های معماری جنوب آسیا می پردازد. این کتاب از مجموعه سخنرانی‌های «عملکردهای نوظهور در جنوب آسیا» نشأت می‌گیرد، رویدادی مجازی که بین سال‌های 2022 تا 2023 تحت عنوان پروژه «وضعیت معماری در آسیای جنوبی» برگزار شد.
این پروژه بلندپروازانه که توسط راهول مهروترا، دوشری شاه و پراناو تول سرپرستی می‌شود، شامل چندین مؤلفه، از جمله یک مجموعه سخنرانی، نشریات، یک کنفرانس، یک نمایشگاه سیار، پادکست‌ها و یک آرشیو دیجیتال است که همه با هدف ثبت تحقیقات در حال انجام در مورد این موضوع انجام می‌شود. این پروژه تشخیص می‌دهد که در حالی که برخی از بحث‌ها در مورد معماری و شیوه‌های مختلف مشارکت در عمل در یک نسل خاص بیشترین مولد بودن را دارند، برخی دیگر در میان نسل‌های شاغل پربارتر هستند. این رویکرد جامع منعکس کننده ماهیت چند وجهی گفتمان معماری در منطقه و نیاز به بررسی کل نگر شیوه های در حال تحول آن است.
برای آموزش طراحی داخلی ، آموزش دکوراسیون داخلی ، آموزش بازسازی و معماری با هدف ورود به بازار کار و دریافت مدرک بین المللی معتبر از هر کجای ایران و جهان میتوانید در کلاس های آنلاین بدون محدودیت زمان و مکان، از سطح مبتدی تا حرفه ای در آکادمی بین المللی کیوسکدیا زیر نظر بهترین اساتید داخلی و بین المللی آموزش ببینید.
کیوسکدیا تنها برگزارکننده رسمی دوره های تیف استرالیا TAFE و PDA کانادا در ایران با هدف ورود به بازار کار ایران و خارج ایران و ارائه سرتیفیکیت بین المللی از کانادا و استرالیا می باشد. در این دوره های پروژه محور از صفر تا صد و بدون پیش نیاز و کاملا بر اساس بازار کار آموزش می بینید و در طول دوره یک پروژه طراحی داخلی را زیر نظر اساتید بین المللی طراحی میکنید.
دوره های آنلاین آکادمی بین المللی کیوسکدیا شامل:
دوره طراحی داخلی ، دوره دکوراسیون داخلی و دوره دکوراتوری ، دوره بازسازی ، دوره نورپردازی ، دوره طراحی نما ، دوره طراحی فضای سبز ، دوره نرم افزارهای معماری و طراحی ، دوره شرکت در مسابقات بین المللی
برای دریافت اطلاعات بیشتر و ثبت نام در دوره آنلاین طراحی داخلی و آموزش آنلاین طراحی داخلی و دریافت گواهینامه بین المللی طراحی داخلی بر روی لینک زیر کلیک کنید:
پیج اینستاگرام آکادمی بین المللی کیوسکدیا :
شماره تماس برای ثبت نام و اطلاعات بیشتر:
برگرفته شده از وبسایت Archdaily
