مدت ها قبل از اینکه COVID-19 مردم را از اهمیت تهویه هوای خوب آگاه کند، طراحان نگران این بودند که چگونه محیط های فیزیکی بر رفاه و سلامت روان افراد تاثیر می گذارد.

در قرن بیستم، طراحی بیمارستان دستخوش تغییری عمیق شد. بیمارستان‌ها قبلاً مکانی برای درمان بیماری‌ها و آسیب‌ها بودند - یا مکان‌هایی که شدیداً با مرگ مرتبط بودند. در اواسط قرن بیستم، به دلیل پیشرفت‌های پزشکی و فناوری و رشد، توسعه و حرفه‌ای‌سازی رویکردهای متنوع مراقبت‌های بهداشتی، بیمارستان‌ها به مراکز سیستم‌های سلامت تبدیل شدند. امروزه بیمارستان ها تنها محل درمان بیماری ها و بیماری ها نیستند. آنها همچنین مؤسساتی برای ارتقای سلامت جسمی و روانی و مکان هایی برای بهبودی و شفا هستند. امروزه انتظار بیماران فراتر از درمان است. همانطور که وظایف و مأموریت های بیمارستان ها تغییر کرده است، طراحی بیمارستان نیز تغییر کرده است.

محیط های شفابخش

برای طراحی محیط های درمانی، پیشرفت های قابل توجهی صورت گرفته است که از روند بهبودی بیمار پشتیبانی می کند. مفهوم محیط شفابخش، بیمار را در مرکز طراحی بیمارستان و سلامت قرار می دهد. برای این منظور علاوه بر نیازهای بالینی بیماران، نیازهای روانی و روانی آنها نیز باید در فرآیند طراحی مورد توجه قرار گیرد. به عنوان مثال، تحقیقات تجربی نشان داده است که نور طبیعی روز، تماس با طبیعت و محیط داخلی دلپذیر باعث ایجاد حس خوب می شود که به بهبودی بیمار کمک می کند.جنبه های فیزیکی فضاهای داخلی بیمارستان همگی می توانند به سلامت و وضعیت روحی بیماران کمک کنند.

درک بیماران از کنترل

راجر اولریش، محقق طراحی، چگونگی تاثیر محیط‌های فیزیکی و اجتماعی در محیط‌های مراقبت‌های بهداشتی را بر رفاه بیماران، از جمله کاهش استرس، تصور می‌کند. او این نظریه را "طراحی حمایتی" می نامد.بر اساس این نظریه، تمامی چالش ها و ملاحظات بهبود محیط سلامت را می توان در سه شاخه اصلی ادراکات کنترل، حمایت اجتماعی و حواس پرتی مثبت طبقه بندی کرد. هر یک از این عناصر را می توان به عنوان فرصتی برای بهبود تجربه فضایی بیمار در نظر گرفت. برای اینکه بیماران بتوانند حس کنترل را در محیط خود درک کنند، برخی از مطالعات بر ارزش نقشه برداری و راهیابی در مرحله برنامه ریزی طراحی بیمارستان متمرکز شده اند که به طور مفیدتر به بیماران کمک می کند تا به طور مستقل پیمایش کنند.

حمایت های اجتماعی

دسترسی به حمایت اجتماعی سطح پریشانی روانی بیماران را در طول حضور آنها در محیط های مرکز درمانی کاهش می دهد. این را می توان با فراهم کردن دسترسی بیماران به فضاهای خصوصی و ساکت تسهیل کرد، جایی که آنها می توانند درباره اطلاعات شخصی صحبت کنند یا نیازهای خود را به خانواده، دوستان و کارکنان بیمارستان بیان کنند. به عنوان مثال، چیدمان مبلمانی که حریم خصوصی صوتی و بصری را برای بیماران در فضاهای عمومی بیمارستان فراهم می کند، می تواند مداخله ای برای ایجاد حس حمایت اجتماعی باشد.

حواس پرتی مثبت

حواس پرتی مثبت عمدتاً مربوط به هر چیزی است که می تواند توجه یا علاقه بیمار را به خود جلب کند و منجر به وضعیت ذهنی یا خلقی مثبت شود. بنابراین، عناصر حواس‌پرتی بصری مانند تلویزیون، مواد مطالعه، گیاهان داخل ساختمان، منظره‌های طبیعت یا آثار هنری می‌توانند به طور قابل‌توجهی به احساس رفاه کمک کنند. بیماران ممکن است نه تنها از طریق پنجره هایی با مناظر دیدنی، بلکه در نقاشی ها یا هنری که طبیعت را به سبک های انتزاعی یا واقع گرایانه به تصویر می کشند، به طبیعت دسترسی داشته باشند.

نقش های بیمار، خانواده، کارکنان

بیماران، خانواده ها، مراقبان و مدیران بیمارستان نیز می توانند به ایجاد یک محیط شفابخش برای بیماران کمک کنند. به عنوان مثال، به عنوان عناصر حواس پرتی مثبت، بیماران می توانند وسایل شخصی خود را مانند یک گیاه کوچک، بالش و پتو یا وسایل مطالعه یا لوازم هنری و صنایع دستی خود را به اتاق بیمارستان بیاورند.خانواده ها و کارکنان می توانند به ایجاد شرایط و فضای دلپذیر برای بیماران کمک کنند تا آثار هنری یا تصاویر دلخواه بیماران را به دیوار آویزان کنند.

طراحی در پروتکل های بیمارستانی گنجانده شده است

با منابع کافی، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند ابزارهای بیشتری برای بهبود وضعیت ذهنی بیماران از طریق ایده های طراحی کوچکی داشته باشند که می توانند در پروتکل های بیمارستانی گنجانده شوند.به عنوان مثال، ارائه یک تخته سفید بر روی دیوار اتاق بیمار به خانواده ها، بیماران و کارکنان این امکان را می دهد تا چهره های طبیعت را ترسیم کنند یا پیام های مثبت بنویسند. برای کمک به تقویت درک بیمار از کنترل، کارکنان بیمارستان می توانند نام بیمار را روی پنجره شیشه ای اتاق خود با صورت خندان بکشند تا به آنها کمک کند اتاق خود را پیدا کنند. برای ارائه حمایت اجتماعی، مدیران بیمارستان می توانند دسترسی رایگان و آسان به وای فای یا تلفن را برای بیماران در تمام فضاهای بیمارستان فراهم کنند. پرده ها یا پرده ها را می توان در فضاهای عمومی بیمارستان مانند مناطق انتظار در نظر گرفت تا برای بیمارانی که ترجیح می دهند به طور خصوصی با کارکنان بیمارستان یا اعضای خانواده خود ارتباط برقرار کنند، انعطاف پذیری ایجاد کند.